Zestaw z obudową zabezpieczającą kamerę budowlaną przed warunkami atmosferycznymi. 140-stopniowe pole widzenia umożliwia uchwycenie panoramicznego obrazu placu budowy łatwo i prosto. Zasilanie z akmulatora nawet do 50 dni (w zależności od konfiguracji). Rozdzielczość: 1280 x 720. Sugerowana cena detaliczna 949 zł. BRINNO BCC200
For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Kinopanorama. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Kinopanorama – jeden z systemów filmu panoramicznego, polegający na projekcji z trzech taśm filmowych jednocześnie, opracowany w latach 1956–1957 w radzieckim Instytucie Badań nad Kinem i Fotografią (NIKFI). Głównym autorem prototypu był Jewsiej Michajłowicz Gołdowskij (1903 – 1971)[1]. Zobacz też Cinerama Przypisy ↑ Jeremy Sefton-Parke: Kinopanorama History (ang.). 2003. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)]. {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. {{ of {{ Date: {{ || 'Unknown'}} Date: {{( | date:'mediumDate') || 'Unknown'}} Credit: Uploaded by: {{ on {{ | date:'mediumDate'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} View file on Wikipedia Thanks for reporting this video! ✕ This article was just edited, click to reload Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$ {{:: {{:: - {{:: Follow Us Don't forget to rate us
Kamery termowizyjne Testo pomagają rozwiązać takie problemy. Funkcja asystenta obrazu panoramicznego pozwala na łączenie kilku zdjęć termowizyjnych z bliskiej odległości w jeden obraz termowizyjny. W końcowej analizie wszystkie nieprawidłowości można zidentyfikować na pierwszy rzut oka, z jednego obrazu termowizyjnego.
jeden z systemów filmu panoramicznego cinerama Cinerama Cinerama Demme opp Cinerama została wymyślona przez Freda Wallera i Meriana C. Coopera. Cinerama ble utviklet av Fred Waller og Merian C. Cooper. WikiMatrix Cinerama była po raz pierwszy zaprezentowana 30 września 1952 roku na Broadway Theatre w Nowym Jorku. Cinerama ble introdusert 30. september 1952 hos Broadway Theatre i New York. WikiMatrix Atrakcyjność systemu anamorfotycznego polegała na tym, że oferował on podobne proporcje obrazu co Cinerama (2,59:1), ale bez jego niewygody i konieczności synchronizacji mechanizmów przesuwu taśm. Anamorfisk bredformat var attraktivt for studioene på grunn av et nesten like bredt bilde (Cinerama var 2,59:1) uten ulempene som kom med Cinerama-formatets bruk av tre filmruller samtidig. WikiMatrix Redaktor Magazynu Filmowego Cinerama. Fra nettfilmstedet Cinerama. WikiMatrix Den mest populære spørsmålslisten: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
W gabinecie stomatologicznym zazwyczaj wykonuje się małe RTG punktowe, pokazujące tylko jeden lub dwa zęby. Tymczasem teraz możecie wykonać w Dental Story w Ścinawie RTG panoramiczne obrazujące całą jamę ustną. Na takim zdjęciu widać jednocześnie zęby górnej i dolnej szczęki, nawet te zatrzymane. Rentgen panoramiczny.
jeden z systemów filmu panoramicznego cinerama Derivação Cinerama była po raz pierwszy zaprezentowana 30 września 1952 roku na Broadway Theatre w Nowym Jorku. O primeiro filme em Cinerama, o supracitado This is Cinerama, estreou em 30 de Setembro de 1952, no Teatro Broadway de Nova York. WikiMatrix Powiedział, że na ekranie Cinerama zyskuje każdy film. Ele disse que a tela Cinerama fazia qualquer filme ficar bonito. Literature Mieli tam jeden z ostatnich w kraju ekranów typu Cinerama. Lá tem uma das últimas telas Cinerama que restam no país. Literature "Poszliśmy zobaczyć jakąś epopeję w kinie “Technicolor and Cinerama""." Fomos assistir a um filme épico em tecnicolor e cinerama. Literature A lista de consultas mais populares: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Korzystanie z MasterShots 1. Uruchom dron i zawiśnij nim co najmniej 2 m (6,6 stopy) nad podłożem. 2m 2. W aplikacji DJI Fly naciśnij ikonę trybu fotografowania, aby wybrać tryb MasterShots, i przeczytaj instrukcje. Upewnij się, że wiesz, jak korzystać z trybu fotografowania i że w okolicy nie ma żadnych przeszkód. 3.
W pierwszym etapie związanym z przygotowaniem materiału badawczego spre-cyzowano rodzaj materiału wizyjno-fonicznego, który został poddany badaniu. Zało-żono, że badanie wpływu kierunku patrzenia na percepcję dźwięku powinno być prze-prowadzone z wykorzystaniem trzech rodzajów próbek. Pierwszy rodzaj próbek umoż-liwił przeprowadzenie tak zwanego „testu podstawowego” (ang. basic test), na potrzeby niniejszej pracy określanego skrótem BT. BT może być przeprowadzany w różnych konfiguracjach [4] [8] [20] [124]. Wyodrębnić można jego charakterystyczne cechy: bodźce wzrokowe i słuchowe trwają bardzo krótko (120-200 ms), odstęp pomiędzy kolejnymi bodźcami jest równy wielokrotności czasu trwania pojedynczego bodźca. Ponadto, dźwięk i obraz są najczęściej prezentowane synchronicznie. Bodziec słucho-wy może przyjmować różną postać. W badaniach opisanych w literaturze najczęściej 92 wykorzystywanym bodźcem wzrokowym były pojedyncze jednobarwne kwadraty lub koła (dyski), zaś bodźcem słuchowym – szum biały, dźwięk metronomu lub pojedyn-cze tony. W przygotowanym na potrzeby badań rozprawy doktorskiej teście BT stymulato-rem uwagi wzrokowo-słuchowej był biały dysk o średnicy 150 pikseli na czarnym tle, prezentowany synchronicznie z tonem prostym o częstotliwości 1 kHz. Próbka BT, podobnie jak pozostałe próbki wykorzystane w badaniu, była wyświetlana na ekranie monitora komputerowego o rozdzielczości 1280x1024 pikseli. Zastosowano łagodne zwiększanie i zmniejszanie poziomu dźwięku (ang. fade in, fade out) w celu wyelimino-wania charakterystycznych trzasków. Czas trwyelimino-wania próbki wizyjno-fonicznej testu pod-stawowego wynosił 8080 ms. Próbka zawierała serię ośmiu segmentów „bodziec + przerwa”, przy czym przed pierwszym segmentem występowała przerwa o czasie trwa-nia 720 ms. Rys. przedstawia strukturę czasową testu podstawowego BT w sposób graficzny. Rys. Struktura czasowa testu podstawowego Czas trwania bodźca wizyjno-fonicznego wynosił 200 ms, a wartość ta nie była dobrana w sposób przypadkowy. W związku z faktem, że próbka BT została przygo-towana jako zwyczajny plik wizyjno-foniczny odtwarzany z częstotliwością 25 klatek na sekundę, czas trwania bodźca powinien być wielokrotnością liczby 25 w celu zachowa-nia synchronizacji pomiędzy pobudzeniem wzrokowym i słuchowym. Próbka BT była odtwarzana w trzech różnych konfiguracjach w czasie badania. We wszystkich konfigu-racjach ścieżka dźwiękowa próbki była taka sama, a bodziec słuchowy był monofo-93 niczny, co oznacza, że w czasie odtwarzania próbki w dwukanałowym systemie stereo-fonicznym z lewego i prawego kanału emitowany był dźwięk o takim samym poziomie. W pierwszej konfiguracji prezentowana była tylko ścieżka dźwiękowa próbki BT. W drugiej konfiguracji ze ścieżką dźwiękową zsynchronizowany był bodziec wzrokowy w postaci białego dysku. Środek dysku pokrywał się z punktem o współrzędnych (320, 512), co oznacza, że współrzędna odcięta pokrywała się z ¼ szerokości ekranu, zaś współrzędna rzędna – z połową wysokości ekranu. W trzeciej konfiguracji próbki BT środek dysku pokrywał się z punktem (960, 512), czyli współrzędna odcięta leżała w ¾ szerokości ekranu. Na rys. w sposób graficzny przedstawiono położenie białego dysku stymulującego uwagę wzrokową badanego zarówno w drugiej, jak i w trzeciej konfiguracji próbki BT. W punkcie 1 w Załączniku B niniejszej rozprawy scharaktery-zowano poszczególne konfiguracje próbki BT. a) b) Rys. Położenie bodźca wzrokowego w badaniu podstawowym: a) druga konfiguracja próbki BT, b) trzecia konfiguracja próbki Drugi rodzaj próbek wykorzystanych w przeprowadzonych badaniach stanowiły fragmenty rzeczywistych filmów. Przyjęto, że badaniu poddany zostanie zarówno kon-wencjonalny obraz wizyjny (film 2D), jak i wizyjny obraz stereoskopowy (3D) [41]. Badanie wpływu kierunku patrzenia na lokalizację pozornego źródła dźwięku (wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku) z wykorzystaniem trójwymiarowego materiału wizyjnego stanowi innowację w stosunku do prowadzonych dotychczas badań korelacji wzrokowo-słuchowych w kontekście lokalizacji pozornego źródła dźwięku w panora-mie stereofonicznej. Przygotowanie próbek wizyjno-fonicznych z obrazem 3D wyma-gało pozyskania filmów 3D w formacie umożliwiającym swobodny wybór pożądanych fragmentów nagrania. Zdecydowano się na wykorzystanie fragmentów filmów zapisa-94 nych w formacie Blu-ray 3Ds[157]. Rozdzielczość klatki każdej składowej (lewej i pra-wej) obrazu stereoskopowego zapisanego na nośniku Blu-ray w tym formacie wynosi 1920x1080 pikseli (powszechnie nazywana rozdzielczością „Full HD” – ang. Full High Definition). Ponadto, możliwe było przekonwertowanie filmu 3D z formatu Blu-ray 3D do tak zwanego formatu „side-by-side”. W formacie „side-by-side” lewa i prawa skła-dowa obrazu są połączone ze sobą jedną krawędzią w płaszczyźnie poziomej z zacho-waniem pełnego rozmiaru klatki każdej składowej. Dlatego rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego, którego każda ze składowych jest zapisana w rozdzielczości Full HD, wynosi 3840x1080 pikseli. Taki format zapisu obrazu stereoskopowego nie posia-da w języku polskim odpowiedniego określenia, natomiast w literaturze anglojęzycznej nazywa się go formatem „side-by-side 100%”. Przykładowa klatka obrazu stereosko-powego w tym formacie została przedstawiona na rys. Rys. Ramka obrazu 3D w formacie side-by-side 100%, rozdzielczość: 3840x1080 pikseli W badaniach wykorzystano próbki wizyjno-foniczne stanowiące fragmenty fil-mów dostępnych na rynku (w czasie przygotowywania materiału badawczego) w for-macie Blu-ray 3D. Pozyskano następujące filmy 3D: „Alicja w Krainie Czarów”, „Ava-tar”, „Piranha 3D” oraz „Resident Evil: Afterlife”. W celu przekonwertowania filmów z formatu Blu-ray 3D do łatwo edytowalnego formatu MKV czy AVI wykorzystano licencję na aplikację DVDFab Blu-ray 3D Ripper dostępną w zestawie narzędzi DVD-Fab 8. Program ten umożliwia konwersję materiału wizyjno-fonicznego zapisanego w formacie Blu-ray 3D do następujących formatów: MKV, AVI, MP4 oraz WMV. Po-mimo, że program pozwala na zapisanie obrazu stereoskopowego w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości 3840x1080 pikseli, zdecydowano się na zapisanie obrazu o rozmiarze klatki 1440x406 pikseli. Wybór klatki o takim rozmiarze wynikał bezpośred-95 nio z ograniczonej mocy obliczeniowej systemu śledzenia wzroku, który jednocześnie wyświetlał próbkę wizyjno-foniczną oraz przetwarzał obraz z wbudowanej w nim ka-mery w celu wyznaczenia PoR. Problem ten dotyczył zarówno komercyjnego systemu Tobii T60, jak i opracowanego w Katedrze Systemów Multimedialnych systemu CO. Mniejszy rozmiar klatki umożliwił płynne odtwarzanie materiału badawczego przy jed-noczesnym zapisie punktów fiksacji. Poniżej przedstawiono kolejne kroki przygotowania materiału wizyjno-fonicznego. Ze względu na różne ograniczenia systemowo-technologiczne zastosowa-ne podejście wymagało wielu działań. Po przekonwertowaniu filmów 3D do formatu AVI okazało się, że w przypadku każdego przekonwertowanego w ten sposób filmu, indeks kontenera AVIs jest niepoprawny. Choć możliwe było odtwarzanie pliku AVI z uszkodzonym indeksem, okazało się, że nie jest możliwe przewijanie filmu w trakcie odtwarzania oraz wybranie pożądanego fragmentu filmu i poprawne zapisanie go do nowego pliku. W związku z powyższym przekonwertowano wszystkie filmy 3D do formatu MKV, który pozwolił na swobodny wybór fragmentu filmu. Niestety, ze względu na ograniczenia wynikające z wymagań systemów Tobii T60 i CO, które współpracują jedynie z filmami w formacie AVI, konieczne okazało się zapisanie wy-branego fragmentu filmu do formatu AVI. Wspomnieć należy, że wszystkie wymienio-ne wyżej filmy posiadają ścieżkę dźwiękową przygotowaną w systemie dźwięku doo-kólnego Założono, że w materiale badawczym pozyskanym z filmów 3D towarzy-szący obrazowi dźwięk będzie przestrzenny (dookólny) – ang. surround sound. Program DVDFab Blu-ray 3D Ripper umożliwia zapisanie ścieżki dźwiękowej filmu w formacie DTS bez ingerencji w rozkład pozornych źródeł dźwięku w wielokanałowej panoramie stereofonicznej. Ścieżki dźwiękowe wybranych fragmentów filmów zapisano właśnie w formacie DTS. Program VirtualDub obsługujący skrypty AVS (Avisynth) pozwala na wczytanie filmów w formacie MKV i eksport do formatu AVI, ale niestety jednocze-śnie dokonuje automatycznej konwersji formatu ścieżki dźwiękowej „w dół” (ang. dow-nmix) – z dźwięku sześciokanałowego ( do dźwięku dwukanałowego ( W związku z powyższym do programu VirtualDub wczytano dwa strumienie wizyjno-foniczne: jeden w formacie MKV, drugi w formacie AVI. Z pierwszego strumienia wyekstrahowano ścieżkę obrazu wizyjnego, z drugiego zaś – ścieżkę dźwiękową. Takie 96 podejście pozwoliło na pozyskanie materiału badawczego w postaci pożądanych frag-mentów filmów w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości klatki obrazu stereo-skopowego 1440x406 pikseli i ścieżce dźwiękowej z dźwiękiem sześciokanałowym ( zakodowanym w formacie DTS. Przedstawioną powyżej metodykę pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w założonym wcześniej formacie zobrazowano w postaci schema-tu blokowego na rys. Rys. Schemat blokowy pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w formacie AVI w wyniku konwersji z formatu Blu-ray 3D Niestety, pomimo przygotowania próbek wizyjno-fonicznych z dźwiękiem doo-kólnym, podczas badań odtwarzany był dźwięk dwukanałowy ( Wynikało to bez-pośrednio z faktu, że komercyjny system Tobii T60 nie był wyposażony w wielokana-łową kartę dźwiękową, która umożliwiłaby odtworzenie dźwięku dookólnego zakodo-wanego w formacie DTS. Dlatego dla zachowania systematycznego charakteru badań w drugiej serii eksperymentów – z wykorzystaniem systemu CO, odtwarzano dźwięk dwukanałowy, pomimo że system śledzenia wzroku opracowany w Katedrze Systemów Multimedialnych umożliwia prowadzenie badań z wykorzystaniem materiału z dźwię-kiem dookólnym. Jednak należy zaznaczyć, że praktycznie w całym przygotowanym materiale badawczym dźwięk dookólny nie odgrywał najważniejszej roli, ponieważ w kanałach LS (ang. left surround) oraz RS (ang. right surround), odpowiedzialnych za efekt przestrzenności dźwięku zawarta była jedynie informacja o tak zwanym tle akustycz-nyms prezentowanej sceny. 97 Ponieważ nie jest możliwe wyświetlanie obrazu trójwymiarowego na monitorze systemu Tobii T60 w technice innej niż anaglifowa, wybrane próbki wizyjno-foniczne przeznaczone do wyświetlania obrazu stereoskopowego, przygotowano właśnie w technice anaglifowej. Ostateczna rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego wynosi-ła zatem 720x406 pikseli. Poza tym, w przypadku wybranych próbek wizyjno-fonicznych stanowiących fragmenty filmów fabularnych poza próbkami z obrazem 3D przygotowano również próbki z obrazem 2D oraz próbki w wersji z napisami w języku polskim. Celem przygotowania różnych konfiguracji tej samej próbki było zbadanie wpływu trzeciego wymiaru obrazu oraz wpływu czytania polskich napisów na lokali-zowanie pozornego źródła dźwięku w panoramie stereofonicznej. W Załączniku B w punktach 2–7 scharakteryzowano poszczególne próbki testowe, opracowane na pod-stawie fragmentów filmów 3D. Poza próbkami testu podstawowego oraz fragmentami rzeczywistych filmów, ba-dania przeprowadzono również z wykorzystaniem próbek wizyjno-fonicznych przygo-towanych przez autora rozprawy. Próbki te stanowią fragmenty nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zarejestrowanego w technice stereoskopowej. Autor zare-jestrował obraz trójwymiarowy z wykorzystaniem dwóch identycznych kamer (firmy Panasonic, model AG-HMC151E), umieszczonych na specjalnej podstawce, zapewnia-jącej ich stabilne, równoległe położenie. W ramach dygresji warto zaznaczyć, iż wspo-mniana podstawka umożliwiająca równoległe zamontowanie dwóch kamer nie posiada jednoznacznego polskiego określenia czy terminu. Środowisko naukowe Politechniki Poznańskiej, opracowujące metody kodowania obrazów stereoskopowych konse-kwentnie nazywa tę podstawkę „dubletem kamerowym” [37]. Poza tym określeniem można również spotkać się z terminem „rig kamerowy”, który stanowi bezpośrednie przełożenie z języka angielskiego (ang. camera rig). To drugie określenie traktuje się jed-nak jako żargon techniczny środowiska filmowego. W związku z tym, że pojęcie „du-blet” może kojarzyć się niejednoznacznie, podstawka umożliwiająca zamontowanie dwóch kamer na statywie będzie nazywana w ramach niniejszej rozprawy po prostu „podstawką kamerową”s. Dwie kamery zamontowane w sposób równoległy na „pod-stawce kamerowej” przedstawiono na rys. Nagranie wizyjne koncertu zrealizowano zgodnie z podstawowymi zasadami rejestracji obrazu stereoskopowego. Kamery 98 umieszczone na „podstawce kamerowej” w minimalnej odległości od siebie. Odległość pomiędzy środkami obiektywów kamer, czyli tak zwana stereobazas wynosiła 145 mm. Rys. Rejestracja obrazu stereoskopowego z wykorzystaniem „podstawki kamerowej” Szerokość stereobazy w przypadku wykorzystanego zestawu rejestrującego obraz stereoskopowy wynikała z wymiarów kamer. Odległość równa 145 mm stanowi mini-malną odległość, w jakiej mogą znajdować się środki obiektywów wykorzystanych ka-mer. Istnieje reguła, pozwalająca na określenie szerokości stereobazy, dla której percy-powany przez widza efekt 3D nie wywołuje poczucia dyskomfortu. Jest to tak zwana „reguła 3%”, którą wykazano w sposób empiryczny [96] [146]. Zgodnie z „regułą 3%” szerokość stereobazy powinna wynosić 1/30 odległości pomiędzy zestawem rejestrują-cym a pierwszym planem znajdująrejestrują-cym się na scenie. Oznacza to, że na każdy 1 m tej odległości powinno przypadać 25 mm szerokości stereobazy. Regułę tę można odwró-cić w celu ustalenia odległości zestawu rejestrującego od obiektu znajdującego się w pierwszym planie. Zatem, zgodnie z „regułą 3%” optymalna odległość zestawu reje-strującego o szerokości stereobazy równej 145 mm wynosi 5,8 m. Ze względu na wy-miary pomieszczenia i panujące w nim warunki, odległość ta nie została zachowana. W rzeczywistości zarejestrowano obraz trójwymiarowy w mniejszej odległości zestawu rejestrującego od pierwszego planu, ale w procesie postprodukcji (przygotowania obra-zu stereoskopowego z wykorzystaniem zarejestrowanej lewej i prawej składowej) zmie-niono rozsunięcie składowych w płaszczyźnie poziomej, co pozwoliło na uzyskanie prawidłowego efektu 3D (poprawnej fuzji). Wspomniana „reguła 3%” ma zastosowa-nie tylko w przypadku tworzenia wizyjnego obrazu stereoskopowego, który w założe-99 niu ma być wyświetlany na niewielkich wyświetlaczach, takich jak monitory kompute-rowe czy ekrany telewizyjne [96] [146]. Należy pamiętać, że w przypadku rejestracji obrazu trójwymiarowego z wykorzy-staniem dwóch kamer bardzo ważna jest kwestia synchronizacji zapisu obrazu i dźwię-ku przez kamery. W przypaddźwię-ku nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zasto-sowano jednocześnie dwie proste metody synchronizacji. Po pierwsze, zapis w rach uruchomiono za pomocą pilota. W nagraniu wykorzystano dwie identyczne kame-ry, zatem ich włączenie nastąpiło w tym samym momencie. Ponadto, po każdym włą-czeniu zapisu w kamerach klaśnięto dłońmi. Klaśnięcie jest widoczne w przebiegu cza-sowym sygnału dźwiękowego (ang. waveform) jako charakterystyczny „pik” o wysokiej amplitudzie i krótkim czasie trwania (charakter impulsowy). Dwa strumienie wizyjne lewej i prawej składowej obrazu stereoskopowego można w stosunkowo łatwy sposób z sobą zsynchronizować właśnie na podstawie położenia tego „piku” w ścieżkach dźwiękowych obu strumieni. Podczas rejestracji obrazu trójwymiarowego zadbano o zachowanie identycznych ustawień (na obu kamerach) następujących wielko-ści/parametrów: balans bieli (ang. white balance – WB), wartość przysłony (ang. iris), długość ogniskowej (ang. focal length). Zestaw rejestrujący ustawiono względem sceny w taki sposób, aby każdy z instrumentów zajmował odpowiednią część kadru – skrzypce znajdowały się w lewej części, zaś pianista – w prawej części kadru. Dźwięk zarejestro-wano za pomocą przenośnego rejestratora dźwięku Zoom H4 (2 kanały, częstotliwość próbkowania: 48000 Hz, rozdzielczość bitowa: 16 bitów). Jak wspomniano we Wprowadzeniu, jednym z wątków przeprowadzonych w ra-mach niniejszej rozprawy eksperymentów było zbadanie zjawiska skalowalności wpły-wu ściągającego obrazu na percepcję dźwięku, zgodnie z którym wielkość wyświetlacza, na którym prezentowany jest materiał wizyjny, nie wpływa istotnie na wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku. W celu przeprowadzania badań skalowalności wybrane próbki testowe były prezentowane badanym w 3 różnych konfiguracjach. Wyjściowy rozmiar klatki obrazu miał wymiar 1280x1024 pikseli. Próbki wizyjne o takim rozmia-rze klatki powstały w wyniku prozmia-rzeskalowania klatki obrazu o rozmiarozmia-rze 720x406 pikseli do tego rozmiaru z zachowaniem oryginalnych proporcji obrazu. Materiał badawczy o takich wymiarach klatki wyświetlano w dwóch różnych ustawieniach stanowiska ba-100 dawczego. W pierwszym ustawieniu stanowisko badawcze było skonfigurowane typo-wo, to znaczy obraz był wyświetlany na ekranie monitora systemu śledzenia wzroku, a badany był oddalony od ekranu o 60 cm. W drugim ustawieniu badany oglądał obraz wyświetlany na ekranie projektora i był oddalony od niego o 285 cm. Dokładniejszą charakterystykę tych dwóch konfiguracji stanowiska badawczego zamieszczono w pod-rozdziale W trzeciej konfiguracji prezentacji materiału badawczego szerokość klat-ki obrazu prezentowanego badanemu była ponad 2,5 razy mniejsza w porównaniu z szerokością klatki w konfiguracji typowej i wynosiła 480 pikseli. Podobnie, jak w przy-padku próbek wizyjno-fonicznych o wyjściowym rozmiarze klatki obrazu równym 1280x1024 pikseli, zastosowano tak zwaną kaszetęs, czyli czarny margines w górnej i dolnej części ekranu (ang. letterbox) oraz odpowiednio szeroki czarny margines po lewej i prawej stronie obszaru wyświetlania właściwego obrazu. Takie rozwiązanie zapewniło poprawną projekcję materiału badawczego zarówno na monitorze systemu Tobii, jak i systemu CO. Warto zaznaczyć, że obraz w próbkach wizyjno-fonicznych, których sze-rokość klatki została pomniejszona 2,5-krotnie w stosunku do klatki wyjściowej przy-gotowano zgodnie z zasadą zmniejszania rozmiaru klatki obrazu z zachowaniem jego zawartości. Współcześnie, dopasowanie zawartości obrazu do wymiarów wyświetlacza, nieza-leżnie czy jest to ekran telewizora, monitora komputerowego czy przenośnego urzą-dzenia multimedialnego, nie stanowi problemu. W przeszłości natomiast był to zna-czący problem. Telewizyjna emisja filmu, który był realizowany z myślą o projekcji w kinie, wymagała specjalnego przygotowania materiału wizyjnego. Opracowana została wówczas technika nazywana w literaturze anglojęzycznej „pan & scan” (pol. – w wol-nym tłumaczeniu – panoramowanie i skanowanie obrazu). Technika „pan & scan” polegała na dopasowaniu obrazu panoramicznego do wyświetlania na ekranie o innych propor-cjach (najczęściej 4:3) poprzez usuwanie bocznych fragmentów obrazu. Często pozo-stawiany był środkowy fragment obrazu, jednak stosowało się również technikę ka-drowania dynamicznego, polegającą na tym, że fragment obrazu poruszał się, podąża-jąc za akcją lub po prostu za istotnym elementem danej sceny [169]. Przykładowe klatki próbek testowych przedstawiono na rys. 101 a) b) Rys. Różne konfiguracje próbki testowej a) szerokość klatki i szerokość obszaru wyświetlania: 1280 pikseli; b) szerokość klatki: 1280 pikseli, szerokość obszaru wyświetlania: 480 pikseli Należy wspomnieć również o zastosowanym kodeku wizyjnym, którym skom-prymowano próbki wizyjno-foniczne, stanowiące materiał badawczy przeprowadzo-nych eksperymentów. Wszystkie próbki zostały skomprymowane kodekiem XviD MPEG-4 w trybie kodowania jednoprzebiegowego (ang. single pass) z ustawieniem pa-rametru „jakość‟ na wartość maksymalną.
jeden z systemów kina panoramicznego projekcja z 3 taśm. Hasło Określenie hasła; kinopanorama: jeden z systemów kina panoramicznego, projekcja z 3 taśm
LG 34UM69G: monitor panoramiczny do pracy biurowej. Monitor z szerokim polem widzenia będzie idealny do pracy biurowej. Wyświetlacz ma 34 cale i rozdzielczość 2560 x 1080 px. Jakość obrazu będzie bardzo dobra, a kolory wiernie odwzorowane. Niezłe kąty widzenia i kontrast dynamiczny wpływają na komfort użytkowania.
VDYW9TW. on5o2x14zy.pages.dev/86on5o2x14zy.pages.dev/121on5o2x14zy.pages.dev/24on5o2x14zy.pages.dev/49on5o2x14zy.pages.dev/84on5o2x14zy.pages.dev/382on5o2x14zy.pages.dev/47on5o2x14zy.pages.dev/110on5o2x14zy.pages.dev/35
jeden z systemow filmu panoramicznego
